روش‌شناسی تبیین ارزش معرفتی مدعیات دینی شیعه

ارزش معرفتی همان مطابقت با واقع است. در بحث ارزش معرفتی مدعیات دینی شیعه، آموزه‌های دینی معیار ثبوتی در تبیین صحت و سقم معرفت و مطابقت با واقع هستند در این روش آموزه‌های دینی از طرف خداوند متعال است و خدا هر آنچه می‌گوید واقعیاتی هستند که در جهان جریان دارد و کلمات او مطابق با واقعند. بنابراین ارزش معرفتی این نوع آموزه‌ها بیانگر اثبات صدور آن از سوی خداست. بحث ارزش معرفتی آموزه‌های دینی در این روش از دو منظر بررسی شده است: در منظر اول چگونگی مطابقت این قضایا با واقع بودن این آموزه‌ها بر مردم است که مباحث عقل، تنصیص و معرفی پیامبران سابق و معجزه را شامل می‌شود و در منظر دوم چگونگی احراز مطابق با واقع بودن آموزه‌های دینی برای پیامبر است که عناوینی نظیر نقش عصمت در تلقی و ابلاغ آموزه‌های دینی، نقش روح‌القدس در ارزش معرفتی آموزه‌های دینی و چگونگی تأیید پیامبران در شناخت آموزه‌های دینی را دربر می‌گیرد. در معرفت‌شناسی دینی، شناخت از طریق الهام و وحی به‌دست می‌آید و وحی و الهام در عالی‌ترین درجۀ اعتبار قرار دارد و عقل و نقل، بعد از وحی و در پرتو آن، منبع معرفت‌شناسی دین را تأمین می‌کنند.